Przygotowanie ładunków do wysyłki może wiązać się z koniecznością zastosowania specjalnych zabezpieczeń, jeżeli w grę wchodzą niestandardowe rozmiary, znaczna masa, specyficzny kształt czy wysokie ryzyko uszkodzenia. Sposobem na ochronę przed czynnikami zewnętrznymi mogącymi pojawiać się podczas załadunku, transportu, rozładunku czy magazynowania jest zastosowanie właściwego do planowanych operacji logistycznych opakowania eksportowego. Przekonajmy się, które opcje najczęściej wchodzą w grę i sprawdźmy, jakim standardom opakowania powinny odpowiadać.
Z jakich opakowań eksportowych korzysta się najczęściej?
Opakowania eksportowe to środki techniczne i materiały wykorzystywane do właściwego zabezpieczenia ładunku oraz przygotowania go do przewozu przy zastosowaniu określonego środka transportu. W zależności od specyfiki danego towaru używa się zwykle rozmaitych rozwiązania, jednak najczęściej w przypadku transportu kołowego podstawą będzie paletyzacja w oparciu o standardowe palety EPAL/UIC albo palety przemysłowe. Jeżeli planowany jest przewóz morski, korzysta się z kontenerów o określonej pojemności na ogół klasycznych – zamykanych o długości 20 albo 40 stóp, a często także większych. Przy spedycji lotniczej w grę wchodzą kontenery aprobowane przez IATA i poszczególnych przewoźników, zależnie od używanych maszyn.
Jakie są wymogi co do poszczególnych opakowań eksportowych?
W zależności od rodzaju opakowania eksportowego w grę wchodzić mogą różne regulacje prawne. Jeżeli chodzi o palety EPAL, to są one wytwarzane w zgodzie z normą PN-EN 1338, a także PN-EN 13698. Palety EUR obowiązuje norma wynikająca z Kodeksu UIC 435. Kontenery morskie są wytwarzane zgodnie z normami ISO oraz powinny posiadać świadectwo uznania wg CSC (International Convention for Safe Containers), a także ważny przegląd PES/ACEP. W przypadku kontenerów lotniczych istotne będą normy ISO 4128 oraz ISO 8323.
